360. Bratobójca

Imperium Shimy zagrożone jest wojną domową. Śmierć szoguna sprawiła, że wszyscy wysuwają swoich pretendentów do tronu i robią wszystko, by ich kandydat zwyciężył. Yukiko i jej wierny tygrys dołączają do rebeliantów, by zapobiec bratobójczej walce, jednak wydarzenia z Tancerzy burzy nie opuszczają ich myśli. Śmierć ukochanego ojca doprowadziło dziewczynę do rozpaczy pomieszanej ze wściekłością. Na domiar złego w jej głowie za sprawą Przenikania pojawiają się głosy, za sprawą których cierpi, choć wie, że to nie jest czas i miejsce na ból. Czy uda jej się przezwyciężyć własne słabości i zwalczyć Gildię, mimo przewagi?

Jak pisałam w recenzji pierwszego tomu, Kristoff stworzył skomplikowany świat, w którego strukturę początkowo ciężko było się wgryźć. Drugą część książki jednak przeczytałam jednym tchem, przez co mocno zżyłam się z bohaterami, głównie z tygrysem i Yukiko. To te dwie postacie uczyniły historię lepszą i za ich sprawą musiałam obniżyć ocenę Bratobójcy, ponieważ zwyczajnie ich tu zabrakło. To nie była zła książka, ponieważ były momenty, gdzie płynęłam tam, dokąd prowadziła mnie akcja nie licząc upływu stron, ale nie ukrywam, że to na losach tych dwóch postaci mi zależało najmocniej.

Bratobójca to dobra historia z jeszcze większą ilością akcji niż w Tancerzach burzy. Autor zadbał o to, by czytelnik przez ponad sześćset stron się nie nudził, głównie za sprawą innych perspektyw i nowych postaci. Nowe lub równorzędnie dziejące się wydarzenia poza historią Yukiko poznajemy m.in. z pałacu szoguna. Była to zdecydowanie ciekawa odmiana, jednak niespecjalnie przypadła mi do gustu. Rozumiem intencje autora, jednak moje serce skradł tygrys i im mniej go było, tym częściej się nudziłam.

W tym tomie zdecydowanie więcej jest bijatyk aniżeli w pierwszym, a także o wiele więcej bohaterów, o czym już wspomniałam. Niestety nie wszyscy dostali jednakową lub potrzebną ilość uwagi ze strony autora, nad czym ubolewam, a niektórzy dostali jej aż za dużo. Gdybym miała dać jakąś radę, to byłoby to nie wklejanie nowych bohaterów, a skupienie się na rozwiązywaniu zaczętych historii i wątków. Mam nadzieję, że w Głoszącej kres, czyli trzecim tomie tej trylogii, autor skupi się właśnie na dalszych losach postaci i nie będzie co rusz wprowadzał nowych zawiłości. Mimo wszystko nie mogę się doczekać, a jednocześnie obawiam się tej książki, ponieważ chodzą słuchy, że łamie serducho.

Tytuł oryginału: Kinslayer
Autor: Jay Kristoff
Wydawnictwo: Uroboros
Seria: Wojna lotosowa (#2)
Liczba stron: 656

Moja ocena: 7/10

Za książkę serdecznie dziękuję Wydawnictwu!