102. Feed

           "Przy Bogu jesteśmy przedszkolakami i nie wierzę, by taki dobry nauczyciel jak On miał                        zamiar wypuścić nas z klasy tylko dlatego, że lekcja jest dla nas odrobinę za trudna."

Rok 2014- odkrycie leków na raka i przeziębienie. Skutkiem ubocznym tegoż działania jest wynalezienie czegoś nowego, strasznego, czego nie sposób wyleczyć, zatrzymać, czy w miaré szybko zabić. 

Rok 2041. Georgia i Shaun Masonowie to blogerzy, do których los się uśmiecha. Zamiast w kółko kręcić filmiki o dźganiu patykiem zombie, czy zabawą z nimi w berka mają możliwość uczestniczenia w kampanii wyborczej, na co oczywiście przystają. Zwykła kampania okazuje się być jednak tajemniczą sprawą, którą młodzi blogerzy starają się rozwiązać.

"Żywi czy martwi nie ustaniemy w walce. (...) Powstańcie, póki możecie".

Książka, mimo, że kupiona prawie pół roku temu przeleżała u mnie dobrych kilka tygodni. Nie mam pojęcia dlaczego. Możliwe, że z powodu tak częstego polecenia jej przez innych  blogerów i booktubetow odeszła mi na nią ochota, a zapał, który miałam na początku gdzieś się ulotnił. Niestety błędnie, bo kiedy książka trafiła w moje ręce podczas 7ReadUp nie mogła za łatwo się uwolnić, dopóki dopóty nie doszłam do ostatniej strony. 

Sięgając po tę książkę byłam pewna, że będzie opowiadać o zabijaniu, zombie i to będzie jakiś główny wątek, który zbytnio mnie nie zachęcał, jednak w miarę czytania zauważałam, że zombie to jedynie tło całej powieści. Tak naprawdę George i Shaun byli zmuszeni do walki o życie w podłym i podstępnym świecie polityki, a na zabawę z zombie nie było czasu.

" - Hej, George, spójrz na to! - krzyknął, po raz kolejny trącając pierś zombie kijem do hokeja. (...) - Bawimy się w łapki!

- Przestań już zrażać do siebie lokalną społeczność i wsiadaj na motor - powiedziałam, rzucając mu gniewne spojrzenie zza ciemnych okularów. (...)

- Nie mam czasu na pogaduchy! Właśnie próbuję zaprzyjaźnić się z miejscowymi!

- Shaunie Philipie Masonie, natychmiast wracaj na motor albo Bóg mi świadkiem, odjadę bez ciebie i zostaniesz tutaj sam.

Shaun rozejrzał się dookoła, w jego oczach błysnęło nagłe zainteresowanie, kiedy wciskał czubek swojego kija hokejowego w pierś zombie, trzymając go w bezpiecznej odległości.

- Naprawdę? Zrobiłabyś to dla mnie? Bo "siostra zostawiła mnie bez żadnego pojazdu na środku terenu opanowanego przez zombie" brzmi jak początek świetnego artykułu.

- Chyba nekrolog - odburknęłam."

Wracając do historii, a konkretnie bohaterów jestem absolutnie zakochana w każdym z nich, no może poza Davidem Tatem. Jego nie cierpię. Georgia i Shaun Masonowie to idealne rodzeństwo. Znają się na wylot, porozumiewają bez słów i potrafią zabić za tą drugą osobę oraz na pewno zdobyliby się na śmierć w obronie "bliźniaka" (nie byli bliźniakami, lecz od najmłodszych lat, czyli od czasów adopcji zachowywali się jak bliźniacy). 

Ciekawym dodatkiem do książki są fragmenty postów, bądź całe posty z punktu widzenia Georgii, Shauna i ich przyjaciółki Buffy. Bardzo mi się to podobało, bo jednak o tym, że są blogerami troszkę było, więc jako czytelnik chciałam zobaczyć co oni takiego piszą. I w pewnym sensie czułam dumę, że jestem blogerem. Może nie na taką skalę jak oni, ale jednak.

"Wszystko da się zabić. Czasami tylko musisz w to strzelać tak długo, aż przestanie się ruszać. I nie wypada zbytnio rozmyślać o tym, co się zrobiło."

Jednym z ciekawszych i nieco wyróżniających tę książkę od innych jest fakt, że brakuje tu wątku miłosnego (nie żeby było to coś złego, lecz po prostu go nie ma). Nie ma wielkiej miłości, ani Georgia, ani Shaun nie poznają swoich drugich połówek. Może to nie jest coś wielkiego, ale w praktycznie każdej przynajmniej w niedawno przeczytanej książce występuje wątek miłosny, szczególnie u głównych bohaterów. Tutaj wydaje się na miejscu ten zabieg (?), bo jest przecież zombie apokalipsa. Nie ma czasu na miłość. Musisz walczyć o jedzenie i uważać, żeby sam jak ono nie skończyć. 

Feed absolutnie pokochałam, ale nie wiem jak wybaczę autorce co zrobiła. Książka z początku nudna z każdą stroną pokazywała swoje lepsze strony, a ich troszkę jest, więc przed końcem zdążyłam bardzo, ale to bardzo zżyć się z bohaterami. Których autorka tak niespodziewanie mi odebrała. Może to dziwnie zabrzmi, ale czułam się jakbym powoli umierała wraz z każdym bohaterem. 

"Matka powiedziała mi kiedyś, że żadna kobieta nie jest naga, jeśli ma ze sobą zły nastrój i wściekłe spojrzenie."

Książkę polecam wszystkim! Jestem pewna, że niedługo sięgnę po kolejne tomy, (czego jednocześnie trochę się boję i nie mogę doczekać) i Was również do tego zachęcam. Ja już zostałam zainfekowana tą historią, a Ty?

Tytuł oryginału: Feed
Autor: Mira Grant
Seria: Przegląd Końca Świata (#1)
Wydawnictwo: SQN
Liczba stron: 496

Moja ocena: +10/10

***

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań OkładkoweLove i Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+3,5cm)

Zwiastun książki znaleziony na kanale wydawnictwa: