77. Lawendowy pokój

Tytuł oryginału: Das Lavendelzimmer

Autor: Nina George 

Wydawnictwo: Otwarte

Liczba stron: 339

„Starość to nie choroba.Wszyscy się starzejemy, książki także.Jednak czy ktokolwiek jest mniej albo więcej wart tylko dlatego, że żyje na tym świecie trochę dłużej?.”

Jestem pewna, że każdy z Was w życiu czegoś żałował: to pieniędzy wydanych na coś zupełnie niepotrzebnego, czy zepsutego, czasem znajomości z kimś, ale na pewno wszyscy żałowaliśmy czegoś, czego nie zrobiliśmy w danym czasie, np. napisania czegoś, otworzenia, poznania... Sytuacji jest wiele, każda się różni od siebie, ale wszyscy na pewno przeżyliśmy jedną z nich nie jeden raz w życiu. Jakie to uczucie? Jesteście wtedy wściekli/źli, czy może smutni, a wręcz zrozpaczeni?

Jean Perdu to pięćdziesięcioletni księgarz, który swój statek zamienił w księgarnię . Do jego biznesu - "Apteki Literackiej" (cudowna nazwa!) przybywa mnóstwo osób. Wśród nabywających zachowuje się on jak lekarz wobec chorych. Jean zadaje klientom kilka pytań, żeby dobrać dla nich idealne książki, a lektury wybrane przez odwiedzających często odradza, gdyż mogą jedynie zepsuć im humor.

„Często nie my wpływamy na słowa, lecz słowa, których często używamy wpływają na nas.”

Książki w roli leków dla klientów świetnie się sprawdzają, co cieszy Jeana. Jednak dlaczego na niego nie może, w podobny sposób, zadziałać taka książkowa terapia? Jean 21 lat temu miał romans z cudowną kobietą, która zawróciła mu w głowie i... odeszła. Jako, że był w niej zakochany, to jego cierpienie było bardzo wielkie i nie mogło się od niego odczepić przez tyle lat.

Mężczyzna w końcu decyduje się przeczytać list pozostawiony przez ukochaną, gdyż wcześniej nie miał odwagi... Co księgarz odnajdzie w tekście i jak to na niego zadziała?

„Wspomnienia są jak wilki. Nie da się od nich odgrodzić, w nadziei że cię zignorują.”

Książka jest cudowna. Wzbudziła we mnie tyle emocji, sprawiła, że chciałam ją czytać jak najwolniej ( bo przeczytać książkę po raz pierwszy można tylko raz, czyż nie?) i powolutku przeżywać wszystko z bohaterami.Czułam się tak, jakby za szybkie czytanie mogło mi rozerwać serce. Historia jest świetna i bardzo żałuję, że nie zabrałam się za nią w dzień jej kupna, tylko czekałam dwa tygodnie.

Momentami troszkę wiało nudą, tylko po to, abym chwilę później musiała mocno się powstrzymywać, żeby nie krzyczeć: WOW! Szczerze smuci mnie, że książka jest taka krótka. ;/

„Każdy człowiek ma taki swój wewnętrzny pokój, w którym czają się demony. I dopiero kiedy go otworzy i stawi im czoła, będzie naprawdę wolny.”

Mam nadzieję, że przeczytacie tę książkę, bo cóż innego mi pozostało? "Lawendowy pokój" to cudowny lek na wszystko. Mam nadzieję, że skorzystacie z tego niesztampowego medykamentu. Historia inna niż wszystkie, dlatego byłam szczerze zdziwiona w wielu momentach.

Pozdrawiam
Kasia

Moja ocena: 10/10

Ps. Czy Wy też po przeczytaniu tej książki macie straszną fazę na kolor lawendowy? Ja mam już kupiony lakier do paznokci w tym kolorze, niedługo na moim parapecie pojawi się doniczka z lawendą, a następnym razem podczas wizyty u ortodonty gumeczki w aparacie zmieniam na kolor... Zgadujcie! :D