52. Miasto szkła

Tytuł oryginału: City of Glass
Autor: Cassandra Clare
Tom: 3
Seria: Dary Anioła
Wydawnictwo: MAG
Liczba stron: 526
Ocena: 10/10

"Kocham cię. Będę cię kochał do dnia w którym umrę. A jeśli jest po tym jakieś życie, to wtedy też będę cię kochał."

Wiecie jak to jest czytać ostatni tom z trylogii, bądź jakiejś serii? Ja tego strasznie nie lubię. Jestem wtedy strasznie zła i czuję się bezsilna, bo opuszczę ukochanych bohaterów, ale za to moja wyobraźnia zaczyna pracować na wysokich obrotach i już od początku tego tomu zaczynam sobie wyobrażać wszystkie możliwe scenariusze (i te dobre, i te złe).


Kiedy zaczynałam tą cudowną serię w wielu miejscach mówiono, że jest to trylogia (Miasto kości, Miasto popiołów i Miasto szkła). Byłam tym oczywiście zasmucona, bo już od pierwszych stron Jace i Clary przypadli mi do gustu, co więcej pokochałam ich ♥.
Po skończeniu "Miasta kości" dowiedziałam się, że autorka napisała kolejne części i w sumie jest ich aż 5. Oczywiście, gdybym wcześniej ją skończyła, to bym wcześniej się o tym dowiedziała, ale znając tego małego leniuszka, który we mnie siedzi długo z tym zwlekałam.

„Ludzie nie rodzą się dobrzy albo źli. Rodzą się z pewnymi skłonnościami, ale liczy się sposób, w jaki żyją. I to, jakich ludzi poznają.”

W tym tomie, tak jak i w poprzednich główną bohaterką jest nastoletnia rudowłosa Clary Fray, która posiada pewną ciekawą zdolność - wpadanie w ogromną liczbę tarapatów. Dziewczyna od najmłodszych lat przyjaźni się z Simonem. Mieszka z matką - artystką Jocelyn, a zmarłego ojca zastępuje jej przyjaciel/ chłopak jej matki - Luke.
Dlaczego napisałam przyjaciel/ chłopak ? Bo wierzcie mi, ale co nie co w tych tomach się rozkręci :p

Już w pierwszym tomie Clary poznaje Jace'a - aroganckiego chłopaka typu "jestem przystojny i ja to wiem, mogę mieć każdą jeśli zechcę".Przynajmniej na początku stara się takiego zgrywać, ale później ukazuje się jego prawdziwa natura, chłopaka, który dla obrony najbliższych zrobi wszystko, chłopaka, który od dziecka miał wpajane "Kochać to niszczyć, a być kochanym, to być zniszczonym" i teraz po raz pierwszy zakochuje się... we własnej siostrze. Ta historia Jace'a i Clary jest trochę poplątana bo najpierw byli wrogami, potem okazało się, że są rodzeństwem, a później...
Te trzy kropeczki są znaczące, więc radzę szybko sięgnąć po ten tom, bo rozwiązanie może Was nieco zdziwić.
 Jednak najbardziej rozpoznawalną cechą Jace'a jest cudowne poczucie humoru i przezabawne teksty, wręcz ociekające sarkazmem.

"- Co się z tobą działo?

 - Co mi się stało? - powtórzył urażonym tonem Jace.

Alec nim potrząsnął, wcale nie lekko.

- Powiedziałeś, że idziesz się przejść! Jaki spacer trwa sześć godzin?

- Długi?"

Po długich poszukiwaniach Clary znajduje sposób, aby uratować swoją matkę, ale niestety musi się z tego powodu wybrać do Idrisu, przed którym matka próbowała ją uchronić. Czy Clary uratuje mamę ? Tego na pewno nie dowiemy się bez czytania książeczki :)

W Idrisie, w rodzinie Lighwoodów dochodzi do straszliwej tragedii... Szczerze się przyznam, że kiedy tylko przeczytałam o tej śmierci bardzo długo płakałam.  (pytanie do osób, które czytały) Jak można było zabić tą osobę? No, jak? :c

Jednak chyba najważniejsze pytanie do tej książki to : 
Czy Clary i Jace'a pozwolą sobie na zakazaną miłość?

„Co mnie nie zabiję... lepiej niech zacznie uciekać.”

Książka naprawdę jest cudownie napisana, oczywiście tak jak poprzednie tomy. Cieszę się, że dałam tej serii szansę i mam nadzieję, że wy również spróbujecie poznać Nocnych Łowców.  
Wystąpiły tam małe błędy i szczerze chyba nic nie potoczyło się tak, jak sobie to wymyśliłam po "Mieście popiołów", ale to może nawet lepiej, że z każdą stroną odkrywałam coraz to nowsze rzeczy i osoby. 

Jeszcze dodam, że za ten tom zabrałam się, gdy byłam chora i szczerze mówiąc nic innego mi nie pozostało, tylko czytać i spać. Myślałam, że raczej mnie on nie zaciekawi, ponieważ nie słyszałam za wiele pochlebnych opinii na jego temat, ale znowu ujawniło się to, jak bardzo różnie się od większości, z czego się bardzo cieszę. 

"„-Jesteś moją siostrą- rzekł w końcu.- Moją siostrą, moją krwią, moją rodziną. Powinienem cię chronić- zaśmiał się bez krzty wesołości.- Chronić przed chłopcami, którzy pragną zrobić z tobą to, co ja bym chciał.”

Cassandra Clare w tym tomie pokazała, że nie wstydzi się poruszać pewnych tematów, np. Alec i Magnus. Ich historia ciągnie się już tak jakby od pierwszej książki z tej serii, ale dopiero teraz dowiadujemy się (i z resztą nie tylko my, czytelnicy) na ten temat dużo więcej, co jest naprawdę ciekawe. 

Już nie mogę doczekać się kolejnego tomu, ale zbyt szybko go chyba nie znajdę, bo w bibliotece i księgarni jeszcze nie ma, co mnie bardzo smuci. 

***

Pamiętacie jeszcze o Fanpage na Facebook'u? Mam nadzieję, że posty podobają się Wam i chętnie tam zaglądacie. jeśli jednak jest coś, co mogłabym zmienić to bardzo proszę o sugestie, ponieważ pisze to dla Was i chcę, by jak najlepiej się Wam czytało. 
Już niedługo dodam stosik marcowy + książki Danielle Steel od mojej mamy. 

30 marca 2014r. minie rok, od kiedy prowadzę tego bloga. Niestety nie urządzę żadnego konkursu (może za rok), ale zastanawiam się, czy nie dodać jakiś postów tematycznych, np. moja biblioteczka, czy coś takiego. 
Bardzo proszę Was o pomoc i możliwe propozycje, na które jestem otwarta. 

Pozdrawiam i powtórnie zachęcam do przeczytania tej serii
Kaśka ♥

Wyzwania : Przeczytam tyle ile mam wzrostu, Rekord 2014, Z półki 2014