160. Mara Dyer. Tajemnica

"- Wypierdupek. [...]

- Chyba miałaś na myśli wypierdka? - zapytał z rozbawieniem.

- Nie. - powiedziałam, tym razem głośniej. - Właśnie wypierdupka. Dupowatego wypierdka, dupka koronnego, ukoronowanie intelektualnej wypierdkowatości."

Mara budzi się w szpitalu i nie pamięta zupełnie niczego. Nie wie co się stało, zanim się znalazła w szpitalu, ani gdzie są jej przyjaciele. Jest w wielkim szoku, gdy dowiaduje się o śmierci koleżanki, przyjaciółki i swojego chłopaka, którzy przebywali z nią w noc, gdy zmarli. Całe miasto jest zaszokowane tym, że przeżyła i snuje najróżniejsze scenariusze, nieczęsto oczerniające i obrażające ją. Mara w końcu ma tego dość i prosi rodzinę o przeprowadzkę. 

Pierwszy dzień w nowej szkole okazuje się być bardzo ciężkim przeżyciem, chociaż dziewczynie udaje się zaprzyjaźnić z Jamie'm. Niestety wciąż dręczą ją halucynacje, które coraz częściej stają się być bardzo bliskie rzeczywistości...

Niewątpliwie największą zaletą książki lub jedną z największych jest klimat. Tajemniczy i owiany nutką grozy, a jednocześnie wywołujący skrajne emocje - od wzruszenia po śmiech. Pani Hodkin zadbała o to, abyśmy poznawali tajemnicę kawałek po kawałku i kiedy sądzimy, że nie wydarzy się nic ważnego w ciągu najbliższych stron to raz dwa okazuje się, że zostaliśmy zaatakowani bombą emocjonalną. 

Tej książki nie da się otworzyć i zamknąć przed skończeniem ostatniej strony. Po prostu nie da. Historia wciąga od pierwszych stron, a za czasem ujawniane informacje na temat przeszłości lub pewne zjawiska nadprzyrodzone tylko wzmagają fascynację książką. 

"Balansowałam na krawędzi koszmaru i pamięci, niezdolna rozstrzygnąć co jest czym..."

Michelle Hodkin napisała książkę w 100% odzwierciedlającą opis umysłu osoby chorej psychicznie.
Często ciężko nam, jak również samej głównej bohaterce, jest odróżnić rzeczywistość od halucynacji i różnych 'podpowiedzi' chorego umysłu. Zacierająca się powoli linia podzielająca to powiększa ekscytację i ciekawość podczas czytania.

"- O Boże, prześladujesz mnie jak zaraza! – warknęłam.

- Kunsztownie wymyślona, koronkowo subtelna i totalnie epicka alegoria dysonansu poznawczego – orzekł. – Cóż, dzięki. To jeden z najbardziej wyszukanych komplementów, jakie usłyszałem.”

Niewątpliwie napisanie, że książka mi się nie spodobała byłoby kłamstwem. Dzieło pani Hodkin zaliczam właśnie do moich ulubionych pozycji i wyczekuję możliwości zapoznania się z kolejną częścią. Żałuję, że przeczytałam ją tak szybko i nie mogę poznać jej jeszcze raz, pierwszy raz. Byłoby to naprawdę cudowne przeżycie, którego Wam życzę. Jeśli nie pokochacie Mary Dyer. Tajemnicy za klimat, czy choćby styl pisania Autorki to z pewnością swoje zrobi okładka. ;)


Tytuł oryginału: The Unbecoming of Mara Dyer
Autorka: Michelle Hodkin
Seria: Mara Dyer (#1)
Wydawnictwo: YA!
Liczba stron: 412

Moja ocena: 9/10