105. Wspomnienia o dziurawym dachu

Mały Wacuś mieszka we wsi o nazwie Maki Dolne w lubelskim. Chłopiec opowiada o wszystkim i o niczym. Poznajemy jego rodzinę, przyjaciół i sąsiadów i mieszkańców wsi. Wacek wraz z przyjaciółmi bardzo często pakuje się w kłopoty, z których nie raz wychodzi obronną ręką. We wsi dzieje się mnóstwo różnych rzeczy od niemieckiej broni zaczynając, a na starszych paniach obrzucających się na cmentarzu jabłkami kończąc. 

Historia wydała mi się bardzo ciekawa, szczególnie dlatego, że opowiada ja dziecko, a dzieci często zwracają uwagę na rzeczy, które nie raz wydają  nam się błahe i niepotrzebne, choć często istotne w opowieściach. Wacusia pokochałam mimo jego licznych wad i często bezmyślnego zachowania, bo w końcu to dziecko, no nie? 

W czasie czytania nie raz się popłakałam ze śmiechu i nie tylko ja, bo brat też "czytał" (czyt: słuchał mojego czytania) i jemu również książka się spodobała. Było też kilka smutnych i niebezpiecznych scen, jak np. przenoszenie niewybuchów wojennych do domu. Dzieci, jak to dzieci nie zdają sobie sprawy jakie konsekwencje niosą ich czyny, więc autorowi należą się wielkie brawa za to, że je takimi pokazał. Prostymi, niewinnymi, nieświadomymi.
Również dorosłym z tej książki brakuje trochę do ideału. Często nie są wykształceni oraz nadużywają wulgaryzmów. Taki obraz wsi jest już dawno nieaktualny, ale jednym z ważniejszych poruszonych problemów jest alkoholizm rodziców, który bardzo często zmienia młodsze pokolenia i kształtuje ich wyobrażenia na różne tematy.
W książce pokazana jest również przyjaźń sąsiedzka, dzięki której w czasie nieszczęścia rodziny pomieszkują u siebie.

Książkę będę wspominać bardzo miło, ponieważ autor pisze cudownie, a wykreowanych przez niego bohaterów będę pamiętać jeszcze przez długi czas. Praktycznie wszyscy bohaterowie przypadli mi do gustu, ale najbardziej polubiłam babcię Wacusia, szczególnie dzięki jej uporowi w walce z grupą Witkowskiej.

Podsumowując "Wspomnienia o dziurawym dachu" to zabawna książka napisana przyjemnym językiem i zawierająca idealną dawkę humoru na rozpogodzenie twarzy nawet w deszczowe dni.
Mam nadzieję, że autor szykuje kolejne książki, ponieważ z pewnością je przeczytam.

Tytuł oryginału: Wspomnienia o dziurawym dachu
Autor: Jacek Groszek
Wydawnictwo: Novae Res
Liczba stron: 273

Moja ocena: 8/10 

*** 
Książka bierze udział w wyzwaniach OkładkoweLove i Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+2,1cm)

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Novae Res!