48. Córka czarownic

Tytuł oryginału: Córka czarownic
Autor: Dorota Terakowska
Rok wydania: 1991
Wydawnictwo: Literackie
Liczba stron: 359
Ocena: 7/10

„Marzeń nie można zabić”

"Córka czarownic" to piękna opowieść o magii, wolności i prawdziwym życiu. Czy zgadzam się z tą opinią ? A i owszem. Czy jest magia ? Tak, według książki Dziewczynka uczyła się magii pod okiem Sióstr Czarownic. Wolność ? Oczywiście ; żyły wolno, przemieszczając się z miasta do miasta ( wsi do wsi). A teraz z pewnością sądzicie, że skoro są Czarownice, to raczej prawdziwe życie nie wchodzi w grę ... i straszliwie się mylicie. Pomimo początkowej niechęci Dziewczynka przeżywa spędza rok wśród ludzi i wraz z nimi pracuje.

 Reasumując : Pewna złotowłosa Dziewczynka dorasta pod okiem mądrych Czarownic. Żyją zawsze w opuszczonych chatach lub stodołach, zazwyczaj w środku lasu, nie licząc roku spędzonego w mieście. Niestety Dziewczynka nic o sobie nie wie : jak ma na imię, kim byli jej rodzice, a co najważniejsze nie zna swojego "przeznaczenia", do którego spełnienia przygotowuje się nauką mowy gwiazd i zwierząt oraz ksiąg z zaklęciami.

„A skoro kochamy wszystkich, nas nie kocha nikt. Ludzie pragną mieć czyjąś miłość na wyłączność, dopiero wtedy ją odwzajemniają.”

Z czasem dowiaduje się, że przed wielu, wielu laty jej kraj najechali barbarzyńcy. Według tajemniczej Pieśni koniec ich panowania jest już bliski. Czy na tronie po tylu latach niewoli pojawi się sprawiedliwy władca ?
Co stanie się z ostatnim etapem nauki Dziewczynki ?

Jest to pierwsza od bardzo dawna książka, która nie jest napisana językiem młodzieżowym. Dorota Terakowska ( właściwie Barbara Rozalia Terakowska ) napisała ją ponad 20 lat temu, ale moim zdaniem sława tej książki nie przemija.
Kilka dni temu, kiedy zaczynałam ją czytać "nakryła" mnie mama i okazało się, że ona też ja kiedyś czytała, więc mogłyśmy na ten temat porozmawiać. Bardzo jej się ta książka podobała, ale niestety teraz nie miała czasu, żeby przeczytać ją po raz kolejny, więc wspólnie odtwarzałyśmy najważniejsze i najciekawsze fragmenty, które warto zapamiętać.

„Strachu nie trzeba się wstydzić. Człowiek pozbawiony całkowicie lęku przestaje być człowiekiem. Odwaga osiąnięta bez pokonania lęku nie jest odwagą.”

Jak pisałam przy poście : #2 Stosik dość długo poszukiwałam tą książkę i wiązałam z nią pewne nadzieje, które niestety nie zostały w niej zawarte.

W tej historii zabrakło mi niestety konkretnych dialogów. Co prawda są one prawie na każdej stronie, ale nie wnoszą one nic konkretnego. Opisów jest również mnóstwo, ale one choć bardzo potrzebne są krótkie i rzadko spotykane.

Nie licząc powyższego "akapitu" książka bardzo mi się podobała, a autorka bardzo fajnie wykreowała wszystkie postacie : od drobnych leśnych zwierzątek przez mieszkańców wiosek, aż po Dziewczynkę i Czarownice.
Pomysł na fabułę również jest niesamowity, a zwrotki Pieśni są naprawdę doskonale napisane.

„Cechą dorosłości jest umiejętność przyznawania się do błędu.”

Opowieści tej nie mogę zarzucić, że jest krótka, ponieważ posiada ponad 300 stron. Napisana jest też małą czcionką, co sprawia, że jest idealna do czytania na kilka wieczorów z kubkiem kakao i kominkiem ( w moim przypadku : herbata i grzejnik ).

Pozdrawiam i dziękuję za wielką wiarę pokładaną w moje recenzje i całego bloga.
Kaśka ♥

Wyzwania : Przeczytam tyle ile mam wzrostu, Rekord 2014, Z półki 2014